Een heerlijke jeugd heb ik gehad.  Heel traditioneel.  Een vader die naar het fabriek reed om de centjes op de plank te brengen én een moeder die thuis voor de 3 kinderen zorgde.  Ik ben opgegroeid als jongste in een gezin van 5.  De jongste én dan nog een meisje. Je kan je wel voorstellen dat ik altijd wel wat meer in de watjes werd gelegd dan de anderen.  Allezins, zo voelde dat.  Ik was dat eeuwige enthousiaste kind met die brede glimlach.  Heel vaak werd ik bestempeld als het zonnetje in huis.  Ik was een makkelijk meisje.  Altijd overal bij én alles was altijd goed.  Wat ik het allerliefste deed was met de vriendinnen rondhangen én veel plezier maken.

In mijn puberteit kreeg ik door dat we in een maatschappij leven die ons regels wil opleggen waar ik het soms helemaal niet mee eens was. Ik hield alles altijd een beetje vanop een afstand in de gaten én vanaf het ogenblik dat het me persoonlijk raakte liet ik van mij horen.  Ik voelde me ook vaak het buitenbeentje in een groep.  Ik zag de wereld vaak anders.  Soms waagde ik me eraan om dat dan ook uitgebreid te vertellen tegen vriendinnen, waarna ik dan vaak bestempeld werd als “the crazy one”.   Als die “brave” rebel deed ik dan ook maar gewoon wat van me verwacht werd.  Ik werd verliefd, kocht een huis, ging verbouwen, ging trouwen én zorgde voor het nageslacht.  En dan… op 32 jarige leeftijd had ik dat allemaal achter de rug en restte er me nog 1 prangende vraag… en wat nu?

Dat moment dat mijn toenmalige mentor me vertelde over een systeem dat je kon vrij zetten in je leven, kwam als geroepen.  Ik zat al enige tijd in een job die ik niet graag deed en vond het zonde van mijn kostbare tijd om daar de rest van mijn leven te slijten.  Toch was dat het enige wat ik kende en nooit had iemand me iets anders uitgelegd.  Met een klein hartje en heel veel nieuwsgierigheid ging ik die opportuniteit van korterbij bekijken én al gauw ging er een nieuwe wereld voor me open.  Angst maakte plaats voor passie en doorzetting.  When the why is big enough, the how is easy.  Ik groeide binnen het jaar door tot op een punt dat ik afscheid kon nemen van mijn werkgever.  Mijn leven veranderde fenomenaal én once you go there, you never go back.  Ik was plots een ondernemer.

Ik was plots een hardwerkende ondernemer én werkte van thuis uit aan mijn snelgroeiende bedrijf.  Ik werkte met mijn hoofd, tactisch en recht door zee, als een echte zakenvrouw.  Een team van 45 mensen stuurde ik 1 richting uit.  We beleefden heerlijke tijden.  Alles ging vanzelf… dacht ik.  Tot ik doorhad dat ik zelf beetje bij beetje mijn enthousiasme verloor.  Mijn team volgde.  Het ging van kwaad naar erger én ik wist niet hoe ik het kon oplossen.  Machteloos keek ik toe hoe het heel mijn leven ruïneerde.  Maar toen was het te laat.  Ik werd tegen de wereld gemept en mijn eigenwaarde zakte weg.  Waar ik 3 jaar voor gewerkt had ontglipte me.  Zoveel pijn had ik in heel mijn leven nog niet ervaren.  Dat wens ik echt niemand toe.  Wat ik toen nog niet wist gebeurde.  Als je jezelf durft confronteren komt na de diepste pijn, de grootste groei. 

Ik confronteerde mezelf.  Er waren 2 dingen die ik kon doen : mezelf opknappen of mezelf terug in het zogezegde veilige ritme van de maatschappij nestelen.  Er was geen haar op mijn hoofd die eraan dacht mijn vrijheid op te geven.  Er moest een manier zijn dat vrijheid ook voor mij werkte maar om daar te geraken moest ik eerst mezelf oplappen.  Ik ontdekte dat ik al die jaren maar 1 belangrijke skill in leiderschap vergat toe te passen.  Ik kan alleen maar dankbaar zijn dat ik dat geheim heb mogen ontdekken, ondanks de diepe pijn die ik ervoor heb moeten ervaren.  Vandaag maak ik er mijn missie van om alles wat ik geleerd heb door te leren, op mijn eigen unieke manier.   
De geheimen van het leven “kennen” maken je leven makkelijk en moeiteloos.  Ze zorgen voor zelfvertrouwen, tijd, geld, vrijheid én het leven van jouw dromen.